Naar de Veluwe met rijvereniging Leegwater.

Afgelopen weekend ging ik met Rijvereniging Leegwater naar de Veluwe.

Een weekend waar ik enorm naar uitkeek, maar dat ook wat vragen bij me opriep.

Hoe zou het zijn om met een onbekende groep op pad te gaan?

Hoe voelt het om als nieuwkomer in een al hechte groep te stappen, zonder te weten wat er precies op het programma staat?

Dat niet-weten daar voel ik altijd iets bij. Het maakt me wat onrustig, alsof ik nog niet goed weet waar en hoe ik mag landen.

Maar zodra ik er was, merkte ik hoe dat gevoel langzaam verdween.

De sfeer was warm, iedereen open en uitnodigend. We hebben mooie ritten gemaakt, speelden samen spelletjes, er werd gelachen gedeeld en genoten. Het voelde vrij, licht en gezellig.

Wat me raakte, was hoe vanzelf het eigenlijk ging.

Twaalf mensen, een bont gezelschap met verschillende leeftijden en karakters, die in korte tijd één geheel vormden.

Niemand hoefde iets te forceren de verbinding ontstond gewoon.

Misschien juist omdat iedereen zichzelf mocht zijn.En met een big smile besef ik opnieuw:

dat als je durft te stappen in het onbekende, er ruimte ontstaat voor iets heel natuurlijks namelijk verbinding.

Ik kijk terug op drie mooie, ontspannen dagen vol plezier, paarden mooie ruiterpaden en herfstkleuren.

Groet Macliza